Het zorgt voor een lange periode van twijfel. Niet bij mij (Daniël) maar des te meer bij Daniëlle. Een hoop praktische vragen rijzen er. Wat zijn nou precies de voor- en nadelen om te emigreren als zelfstandige? We willen niets over het hoofd zien waar we later spijt van krijgen. Tijd om hulp in te roepen en gericht vragen te stellen aan een gebiedsdeskundige. We zoeken een hulpbron met lokale kennis op en leggen onze vragen voor. Na dit gesprek zijn er weer een hoop vragen beantwoord. Maar nog steeds kan Daniëlle de knoop maar niet doorhakken. Uren en uren praten we erover. Het laatste wat ik wil is haar proberen te overtuigen om de stap te maken. Zo’n belangrijke beslissing moet je echt vanuit je eigen hart en verstand maken. Het is frustrerend om in dit vacuüm gevangen te zitten. Beide willen we niets liever dan de knoop doorgehakt hebben, maar ook weer niks forceren. Lastig dus. En mentaal vermoeiend. Hinken op twee benen. Hoe komen we hier ooit uit...

Met het verstrijken van de weken hebben we hier ook andere Nederlandse gezinnen gesproken die de stap naar Spanje gemaakt hebben. Dit hielp Daniëlle wel met het krijgen van beeldvorming hoe het leven in Spanje kan zijn. Ondertussen konden we steeds meer praktische vragen plat slaan en het gevoel om de stap te gaan maken werd steeds groter bij Daniëlle. We hadden ondertussen ook een huis gevonden die precies in het hart van het door ons geliefde gebied lag. Na bezichtiging hiervan sloeg de keuzestress pas echt toe. Het huis beviel ons namelijk wel. Nu moesten we de knoop wel gaan doorhakken. Deden we dit niet, dan liepen we het risico dat het huis aan onze neus voorbijging. En iets vinden is geen sinecure in zuid Spanje. We hebben van diverse partijen gehoord dat er afgelopen jaar ongeveer een verdubbeling is van het aantal mensen die vanuit Nederland (en België) naar Andalusië trekken om te emigreren.

Maar na heeeeeel veel kilometers rijden en uuuuuuren van gesprekken hebben we de knoop doorgehakt en kunnen we jullie melden:

Wij gaan emigreren!