Zo héhé, even uitblazen. Letterlijk en figuurlijk. Wat een heftige periode! De tijd in Nederland voelde, afgezien van ontzettend mooie en dierbare momenten met familie en vrienden, echt als de tijd moeten uitzitten. Zo lang wonen in (en werken vanuit) een caravan, met twee energieke jongetjes erbij, was echt wel pittig. Daarbij opgeteld al het praktische en administratieve regelwerk voor de emigratie, maakt dat we inmiddels wel een beetje de tong op de schoenen hebben hangen.
Lees en huiver want in deze blog nemen we jullie mee in onze reis naar Spanje en de eerste periode daar. We doen onze instagramnaam eer aan, want zelfs van een strak geplande reis weten wij nog een avontuur te maken…!
Op woensdagochtend 16 augustus 2023 was het moment dan daar. Om 8.00 uur s’ ochtends was de koper van onze caravan aangekomen op de camping in Afferden om de caravan, ons huisje van het afgelopen halfjaar, op te halen. Even helpen aankoppelen, overschrijven en daar ging hij. Opa en oma stonden de laatste week ook gezellig bij ons met hun camper. Ja, en toen werd het echt, afscheid nemen en beginnen aan de reis naar ons nieuwe huis. Een emotioneel moment voor allemaal, ondanks dat we elkaar zo’n beetje elke drie maanden weer zullen zien als we naar Nederland vliegen. Eenmaal op de Duitse autobahn en nadat de tranen weer waren opgedroogd ging het gas er flink op. Lyon was stop nummer een. Een rit van zo’n 850 kilometer. Daar hadden we een nachtje een huisje gehuurd om vervolgens de volgende dag naar Castellón de la Plana door te trekken. Maar eenmaal in Lyon viel het huisje een beetje tegen omdat het stikte van de muggen en er geen airconditioning in bleek te zitten. En dat met 35 graden! Wat nu? Er bleek een Ibis hotel naast de camping te zitten met kamers waar wel airco in zat. Even vragen bij de dienstdoende receptionist of er een familiekamer vrij was. En die was er! Dus, spulletjes weer uit het huisje gehaald en ingecheckt in het hotel.
Een typische move voor ons... een extra voordeel van dit hotel was dat we 's nachts konden vertrekken wanneer we maar wilden. Op de camping kon je er niet af voor 6 uur 's morgens.
Dit was een erg groot voordeel want we begonnen allebei op te zien naar nog een nacht in zomaar een hotel in een stad met 2 energieke chico's en een hond. En zo besloten we dat we s’ nachts op tij onze reis gingen vervolgen en Castellón over gingen slaan onder het motto “tanden op elkaar en gassen maar.” Gewoon in een streep door naar onze vakantievilla op de berg van Canillas de Aceituno. Het enige wat ons daarvan nog scheidde was een slordige 1650 kilometer. Pittige etappe dus. De wekker op 4 uur gezet en slapen maar. Gedurende de nacht besloot onze chauffeur dat 4 uur toch wel aan de late kant was dus die heeft het wekkertje op 1:30 uur gezet en stipt 2.00 uur reden we het parkeerterrein van het hotel af.
De jongens en Dex hebben het supergoed gedaan, ze gaven geen kick. Wel zo fijn met zo’n monster etappe. Om 16.00 uur kwamen we boven op de berg aan. (Voor de rekenaars onder ons... dit is 14 uur over 1650 km inclusief pauze's....)
Na een hartelijk welkom door Marcel en Sandra gingen we gesloopt ons huisje in en verruilden we de korte broek voor zwemkleding om even op te frissen. Wat een heerlijk paradijsje bij Vakantie in Zuid Spanje! Schitterende vergezichten en een mooi ruim huis.
Na vijf nachtjes op de berg in Canillas de Aceituno was het dan eindelijk zover en zijn we na een uurtje rijden aangekomen bij onze eindbestemming. Om 13.00 uur kwamen we aan bij ons nieuwe huis in Cartáma! Ook hier werden we zeer hartelijk ontvangen door onze buren, Kim en Peter, tevens eigenaren van het huurhuis waar we voorlopig wonen. Onze spullen kwamen nog dezelfde avond en om 21.00 uur stond ons huis dan ook vol met dozen en spullen.
Omdat het huis als vakantievilla werd verhuurd, kwamen we wel kastruimte te kort, dus meteen de volgende dag naar IKEA in Málaga. Dit is maar twintig minuutjes rijden voor ons, dus lekker praktisch. Omdat we best veel spullen nodig hadden hebben Kim en Andre van El Toro Alhaurin met hun grote bus alle kasten getransporteerd. Ja en dan is het sleutelen geblazen! We dachten dat er geen einde aan kwam. Maar uiteindelijk hadden we alles staan, zonder ruzie en compleet met alle schroefjes. We hebben precies een week nodig gehad om ons huis op orde te brengen en zijn nu klaar en uitgepakt.
Ondertussen heeft Krijn zelfs alweer vier zwemlessen gehad van zwemleraar Leandro in ons zwembad. Krijn moest even een uurtje wennen, maar daarna ging hij als een speer!
Ondertussen hebben we hier ook alweer een bankrekening geopend, zijn we op het gemeentehuis langs geweest voor de digitale handtekening en hebben we onze tijdelijke kentekenplaten ontvangen van de Spaanse verkeersdienst. Hiermee kunnen we twee maanden blijven rijden om in die tijd onze auto te laten keuren en op definitieve Spaanse platen te laten zetten. Ook zijn al we al voor de residencia en empadronamiento geweest. Wat nou tranquilo tranquilo...?!
In onze volgende blog zullen we al onze praktische regelzaken wat betreft de emigratie met jullie delen.
Blijf ons volgen!
Reactie plaatsen
Reacties
Super, wat een leuke post. Nu gelukkig in rustiger vaarwater!